“پرواز با دراگون بسیار متفاوت از شاتل فضایی بود”

به گزارش ایسنا و به نقل از فاکس‌نیوز، به گفته دو فضانوردی که با موشک شرکت خصوصی فضایی اسپیس‌ایکس(SpaceX) به ایستگاه فضایی بین‌المللی رفتند، موشک “فالکون ۹” در مقایسه با شاتل فضایی یک ماشین پرواز خالص بوده است.

“داگ هارلی” و “باب بهنکن” اولین پرواز سرنشین‌دار موشک “فالکون ۹” را در تاریخ ۳۰ مه همراهی کردند و حدود ۱۹ ساعت بعد، کپسول “کرو دراگون” به طور خودکار به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل شد تا اولین سفر به پاسگاه مداری از یک پایگاه فضایی واقع در ایالات متحده از زمان بازنشستگی شاتل فضایی در سال ۲۰۱۱ با موفقیت انجام شود.

هر دو فضانورد پیش از این در دو مأموریت شاتل فضایی حضور داشته و از تعجب خود در مورد پرتاب و سواری نرم “فالکون ۹” نسبت به شاتل فضایی سخن گفتند.

“هارلی” گفت: از زمان روشن شدن موتورها، دو و نیم دقیقه اول همانند انتظار ما پیش رفت، به جز اینکه هرگز نمی‌توانید نیروی گرانش(Gs) را شبیه‌سازی کنید و ما کاملا گذر از سرعت یک ماخ را حس کردیم.

وی افزود: حتی لازم نبود ما به نشانگر سرعت نگاه کنیم. می‌توانستیم فقط با احساس خود از حرکت با موشک بگوییم که سرعت‌مان چقدر است، بنابراین این-فالکون ۹ یک ماشین پرنده خیلی ناب ​​است.

وی ادامه داد: به یاد داشته باشید که “شاتل فضایی” دارای تقویت کننده‌های جامد برای شروع بود و این سوخت در دو و نیم دقیقه اول بسیار خشن می‌سوخت. اولین مرحله موشک “فالکون ۹” دارای ۹ موتور مرلین(Merlin) بود و بدیهی است که با این موتورها و سوخت مایع، یک سواری خیلی نرم‌تر شکل می‌گیرد.

موتورهای مرلین حدودا ۱.۷ میلیون پوند فشار را با قدرت کامل تولید کردند و ترکیبی از نفت سفید فوق سرد و اکسیژن مایع کریوژنیک را مصرف کردند.

این فضانوردان گفتند که پس از تجربه یک پرتاب روان، مرحله دوم پرتاب کمی خشن بوده است.

“بهنکن” گفت: بزرگترین تفاوت فقط پویایی‌هایی(دینامیک) است که در آن دخیل است و لرزش، تجربیاتی را به ما داد که احساس کردیم واقعا در حال خلبانی یک موشک واقعی هستیم. بنابراین کمی لرزش، به معنای چیزی که ناخوشایند باشد، نبود. اما ما مطمئن بودیم که موتور قدرتمندی در پشت ما وجود دارد.

وی افزود: ما در ابتدا کمی متعجب شدیم که چقدر همه چیز روان است. شاتل فضایی سواری بسیار خشنی بود و انتظار ما این بود که با ادامه پرواز به مرحله دوم، همه چیز نسبت به شاتل فضایی روان‌تر شود. اما “دراگون” همه راه را به سمت مدار سر و صدا می‌کرد.

بنابراین به نظر می‌رسد مرحله اول پرتاب یعنی از لحظه پرتاب تا قبل از جدا شدن کپسول از موشک، همه چیز روان و به خوبی پیش رفته است، اما مرحله دوم که با جدا شدن کپسول دراگون و قرار گرفتن در مدار و رسیدن به ISS همراه بوده است، کمی سخت گذشته است.

“هارلی” اضافه کرد: گفتگو با کارکنان اسپیس‌ایکس جالب خواهد بود تا دریابیم که چرا پرواز در مرحله دوم کمی سخت‌تر از مرحله اول در مقایسه با شاتل فضایی بود.

اسپیس‌ایکس سال گذشته صدا، اطلاعات شتاب و سایر داده‌ها را در پرواز آزمایشی دراگون به ایستگاه فضایی ثبت کرده و صدای ضبط شده را برای هارلی و بهنکن پخش کرده بود تا به فضانوردان پیش زمینه‌ای از آنچه در هنگام پرتاب و ورود مجدد به جو زمین در هنگام بازگشت و فرود در اقیانوس تجربه خواهند کرد، بدهد.

فضاپیمای “کرو دراگون” برای عملکرد گسترده خودمختار طراحی شده است و پس از یک پرواز ۱۹ ساعته، تمام کارهای آماده سازی و اتصال با ایستگاه فضایی بین‌المللی را به صورت خودکار انجام داد.

ناسا همچنین در حال همکاری با شرکت بوئینگ برای ساخت کپسول قابل حمل سرنشین دار موسوم به “استارلاینر”(Starliner) است که پیش‌بینی می‌شود اوایل سال آینده پرتاب شود.

انتهای پیام