به گزارش ایسنا، “مردم ولی نعمت ما هستند.” این جمله تاج بود خطاب به میثاقی. مجری اصرار داشت پیام‌های “مردم” را برای تاج بخواند، رییس پیشین هم از مردم مایه می‌گذاشت و همزمان به اصالت پیام آنها شک می‌کرد.
“مردم” پرتکرارترین واژه این روزهاست حتی استفاده از این واژه به ورزش هم کشیده شده است. عادت کرده‌ایم هر بار که این کلمه را می‌شنویم ترس دو دستی گلویمان را بگیرد و چهار چشمی مراقب باشیم که باد زیر کلاه مندرسمان نزند.
میثاقی (مجری برنامه فوتبال برتر) که برای خواندن پیام مردم پافشاری می‌کرد تا مهدی تاج را در گوشه رینگ گیر بیندازد، می‌داند مردم چه نظری درباره‌اش دارند؟ می‌داند چند برنامه لازم است که پیام‌های مردم علیه خودش خوانده شود؟ تاج که بدون لرزیدن به خود، مردم را روی سرش گذاشت، وقتی داشت پای قرارداد ویلموتس امضا می‌زد و از کیسه خلیفه می‌بخشید، به مردم فکر می‌کرد؟
هنریک ایبسن نروژی وقتی داشت نمایشنامه “دشمن مردم” را می‌نوشت، تیزی قلمش روی رگ مردمی بود که او را به خاطر نوشتن نمایشنامه “ارواح” دشمن مردم خوانده بودند. او اکثریت جامعه را به خاطر سنت‌پرستی کورکورانه و رسانه‌ها را به خاطر این که برای منافع‌شان پیرو اکثریت بودند، سرزنش می‌کرد.
این‌جا ولی قصه کمی متفاوت است. “دکتر استوکمان” وجود ندارد که هم به اکثریت ناآگاه تلنگر بزند و هم رس کسانی را بکشد که به دنبال تحمیق مردمند و سوار بر این واژه دروازه به دروازه پیش می‌روند.
برنامه تلویزیونی برای پخش فوتبال ساخته می‌شود و با هزار دوز و کلک مردم را به فرستادن پیامک ترغیب می‌کنند ولی فوتبال‌های ایرانی را با دوربین قراضه نشان می‌دهند و لیگ‌های خارجی را از شبکه‌های خارجی برمی‌دارند.
سرمربی مشهور در لباس فعال اجتماعی که برایش ۱۰۰ قواره بزرگ است، در هر مصاحبه‌اش آنقدر “مردم، مردم” می‌کند که آدم فکر می‌کند، آبراهام لینکلن پشت خط آمده و نطق گتیسبورگ را تکرار می‌کند.
بازیکن و مربی و هم هر بار که می‌خواهند گله و شکایتی کنند و بندی به قراردادشان اضافه کنند از مردم مایه می‌گذارند. اصلا “شادی دل هواداران” تنها دلیل بازی کردن‌شان است؛ حتی اگر فقط مسئول برق و نگهبان ورزشگاه تماشاگر بازی‌هایشان باشند.
مدیر و رییس و وزیر هم که تا دلتان بخواهد نگران مردمند. به مردم فکر می‌کنند و بغض گلویشان را می‌گیرد و با هر قطره اشک یک بند به قرارداد اضافه می‌کنند.
تلفن همراه مدیرعامل باشگاه وسط برنامه زنده زنگ می‌خورد و آمدن بازیکن خارجی را به هواداران مژده می‌دهد. حالا اگر به او زنگ بزنیم تا درباره برنگشتن همان بازیکن سوال بپرسیم تلفنش را جواب می‌دهد؟
در پایان نمایشنامه “دشمن مردم،” دکتر استوکمان به این نتیجه می‌رسد که اقلیت ممتاز جامعه دلیل اصلی ناآگاهی اکثریت است و تصمیم می‌گیرد در قامت پیشرو و روشنفکر، اکثریتی آزاده را جایگزین آنها کند و به دنبال افرادی می‌گردد که احتمال می‌دهد می‌تواند آنها را به شیوه خود آموزش دهد.
تقصیر اصلی این‌جا هم گردن کسانی است که واژه “مردم” را بیل و کلنگ کرده‌اند تا راه خودشان را باز کنند. چه کسی دکتر استوکمان می‌شود؟
انتهای پیام
