ژنی که حذف آن به لاغر شدن کمک میکند
ژنی که حذف آن به لاغر شدن کمک میکند
پژوهشگران کانادایی در بررسی جدید خود دریافتند که شاید حذف یک ژن بتواند به لاغر شدن کمک کند.
پژوهشگران کانادایی در بررسی جدید خود دریافتند که شاید حذف یک ژن بتواند به لاغر شدن کمک کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکالاکسپرس، در حالی که برخی از افراد برای داشتن تناسب اندام، راههایی مانند رژیم غذایی یا رفتن به باشگاه را پیش میگیرند، برخی دیگر بدون هیچ تلاشی و با وجود مصرف غذاهای گوناگون، لاغر هستند. پژوهشگران “دانشگاه بریتیش کلمبیا” (UBC)، یک مجموعه از دادههای ژنتیکی مربوط به حدود ۴۷ هزار نفر را به کار گرفتهاند تا ژن مرتبط با لاغری را که نقش مهمی در لاغر ماندن دارد، شناسایی کنند. آنها در بررسی روی موشها نشان دادهاند که حذف این ژن میتواند به لاغری این موجودات کمک کند و بیان آن در مغز نیز با تنظیم انرژی در ارتباط است.
“جوزف پنینگر” (Josef Penninger)، از پژوهشگران این پروژه گفت: همه ما افرادی را در اطراف خود دیدهایم که لاغر هستند. آنها میتوانند هر غذایی بخورند و همچنان لاغر باشند. ما تصمیم گرفتیم در پژوهش خود، به بررسی این افراد بپردازیم.
پنینگر و گروهش، دادههای مربوط به ۴۷۱۰۲ نفر را که بین ۲۰ تا ۴۴ سال داشتند، مورد بررسی قرار دادند. آنها نمونه DNA افراد لاغر و دادههای بالینی آنها را با دادههای مربوط به افرادی که وزن عادی داشتند مقایسه کردند و به تغییراتی پی بردند که به افراد لاغر در ژن “ALK” منحصر بود.
پژوهشهای پیشین نشان میدهند که ژن ALK غالبا در انواع گوناگونی از سرطان به جهش دچار میشود و به رشد تومورها میانجامد اما نقش این ژن در مواردی به غیر از سرطان، ناشناخته مانده است. یافتههای این پژوهش جدید نشان میدهند که تغییر در این ژن، نقش مهمی در مقاومت در برابر اضافه وزن بر عهده دارد.
پژوهشگران در این بررسی نشان دادند موشهای فاقد ژن ALK، لاغر میمانند و در برابر رژیم غذایی محرک اضافه وزن، مقاوم هستند. پژوهشگران باور دارند که هدف قرار دادن این ژن میتواند روش خوبی برای مقابله با اضافهوزن در آینده باشد.
پنینگر ادامه داد: شاید در آینده بتوانیم با خاموش کردن ALK و کاهش عملکرد آن، امکان لاغر شدن را فراهم کنیم. مهارکنندههای این ژن در حال حاضر برای درمان سرطان به کار میروند. این امکان وجود دارد که در آینده بتوانیم با مهار فعالیت ALK، به لاغری سادهتر کمک کنیم.
این پژوهش، در مجله “Cell” به چاپ رسید.
انتهای پیام