دوستاکسل برای چیست: عوارض و نحوه مصرف / دوستاکسل در بارداری و شیردهی
دوستاکسل برای چیست: عوارض و نحوه مصرف / دوستاکسل در بارداری و شیردهی
دوستاکسل : در این مقاله از بخش اطلاعات دارویی و فهرست داروها در وب سایت نایریکا به دوستاکسل, دوستاکسل برای چیست, دوستاکسل در بارداری, دوستاکسل در شیردهی, عوارض دوستاکسل, نحوه و طریقه مصرف دوستاکسل می پردازیم.
با ما همراه باشید.
اگر درباره این مقاله اطلاعات مفید یا تجربه ای دارید در بخش نظرات به اشتراک بگذارید.
برای دسترسی سریع به محتوای متن از لینکهای زیر استفاده کنید:
- اطلاعات دارویی دوستاکسل
- دوستاکسل برای چیست
- دوستاکسل در بارداری
- دوستاکسل در شیردهی
- عوارض دوستاکسل
- نحوه مصرف دوستاکسل
اطلاعات دارویی دوستاکسل
نام علمی: دوستاکسل (Docetaxel)
نام تجاری: (تاکسوتر) Docefrez, Taxotere
اشکال دارویی دوستاکسل: محلول تزریقی ۲۰,۸۰mg
کلاس درمانی: عامل ضد سرطان
کلاس دارویی: میتوزی بازدارنده
موارد مصرف دوستاکسل
دوستاکسل (Docetaxel)
الف) درمان سرطان پیشرفته موضعی یا متاستاتیک سینه، بعد از شکست رژیم شیمی درمانی قبلی.
ب) درمان کمکی بعد از جراحی سرطان سینه قابل جراحی با درگیری گرههای لنفاوی:
پ) سرطان پیشرفته موضعی یا متاستاتیک ریه با سلولهای بزرگ بعد از شکست رژیم درمانی با پایه پلاتین(تک درمانی).
ت) سرطان پیشرفته موضعی غیرقابل جراحی ریه با سلولهای بزرگ در بیمارانی که قبلاً سیسپلاتین دریافت نکردهاند.
ث) سرطان پروستات متاستاتیک غیر وابسته به آندروژن به همراه پردنیزون.
ج) آدنو کارسینوم معده.
مکانیسم اثر دوستاکسل (Docetaxel)
مکانیسم اثر اثر ضد نئوپلاسم: دوستاکسل با انقطاع شبکه میکروتوبولی سلولها، که برای فعالیتهای میتوتیک و بین مرحلهای سلولی ضرورت اساسی دارد، اثر خود را اعمال میکند.
دوستاکسل برای چیست
دوستاکسل (Docetaxel) با نام تجاری تاکسوتر (Taxotere) یک داروی ضد سرطان میباشد که از رشد و گسترش سلول های سرطانی در بدن جلوگیری میکند.
دوستاکسل برای درمان سرطان پستان، سرطان ریه، سرطان پروستات، سرطان معده و سرطان سر و گردن استفاده می شود.
این دارو نیز همراه با داروهای دیگر (پردنیزون) در درمان نوع خاصی از سرطان پروستات مورد استفاده قرار میگیرد.
برند خاصی از دوستاکسل (یکی از نام های تجاری این دارو) نیز برای درمان انواع خاصی از سرطان سر و گردن و یا سرطان معده استفاده می شود.
دوستاکسل یک عامل ضدسرطان است که با توقف رشد و تکثیر سلول های سرطانی در بدن کار می کند.
دوستاکسل در بارداری
این دارو میتواند به جنین آسیب برساند و یا باعث نقائصی در هنگام تولد نوزاد شود٬ اگر شما از این دارو استفاده می کنید حتما پزشک خود را در جریان قرار دهید
دوستاکسل در شیردهی
بهدلیل خطر بروز واکنشهای جانبی وخیم در شیرخوار، شیردهی در دوران مصرف این دارو توصیه نمیشوند.
عوارض دوستاکسل
از دست دادن موها
درد های دهانی
تغییر در رنگ و سفتی ناخن ها
اسهال و استفراغ
درد در مفاصل و عضلات
قرمزی درد و التهاب و احساس گرما در مناطق تزریق
از دست دادن موها
ضعف در دست ها و پاها
به محض دیدن علائم زیر حتما با پزشک تماس گرفته شود:
افزایش فشار خون که سبب سرگیجه و سردرد میشود.
کاهش فشار خون که سبب سرگیجه و غش میشود.
قرمزی و تورم در پوست محل تزریق
تورم شکم صورت انگشتان دست ها و پاها و اندام های انتهایی
خستگی یا ضعف غیر عادی
افزایش وزن
در صورت علائم زیر حتما به یک مرکز درمانی مراجعه شود:
مدفوع سیاه یا تیره و خون در ادرار
درد قفسه سینه
ضربان قلب تند و نامنظم
درد پشت همراه با تب ولرز
تنفس غیر عادی
راش بلافاصله بعد از درمان
کوتاهی تنفس و اشکال در تنفس حتی موقع استراحت
خونریزی یا کبود شدگی غیر عادی
نحوه مصرف دوستاکسل
الف) درمان سرطان پیشرفته موضعی یا متاستاتیک سینه، بعد از شکست رژیم شیمیدرمانی قبلی.
بزرگسالان:
هر سه هفته مقدار mg/m2 100-60 طی یک ساعت تزریق وریدی میشود.
تنظیم دوز:
در صورت بروز نوتروپنی تبدار، میزان نوتروفیل کمتر از cells/mm3 500 برای مدت بیشتر از یک هفته، واکنشهای شدید یا تجمعی جلدی از دوز اولیه mg/m2 100، دوز را به mg/m2 75 کاهش دهید.
اگر واکنشها ادامه یافت دوز را به mg/m255 کاهش داده یا دارو را متوقف کنید.
اگر دوز ابتدایی mg/m2 60 است و بیمار دچار واکنشهای جلدی یا نوروپاتی شدید محیطی نشده است، میتوان دوز را افزایش داد، اگر بیمار دچار نوروپاتی محیطی درجه ۳ شود، دارو را متوقف کنید.
ب) درمان کمکی بعد از جراحی سرطان سینه قابل جراحی با درگیری گرههای لنفاوی:
بزرگسالان:
mg/m2 75 انفوزیون یک ساعته بعد از تجویز یک ساعته
mg/m2 50 دوکسوروبیسین و mg/m2 500 سیکلوفسفامید، هر ۳ هفته، به مدت ۶ دوره استفاده میشود. میزان نوتروفیل بیمار باید cells/mm31500 یا بیشتر باشد.
تنظیم دوز:
در صورت بروز نوتروپنی تبدار، در خاتمه تمام دورههای درمانی بیمار باید GCSF دریافت کند.
اگر نوتروپنی بهبود نیافت، GCSF را ادامه داده و دوز را به mg/m2 60 کاهش دهید.
در بیماران با واکنشهای جلدی شدید یا تجمعی یا علائم نوروسنسوری متوسط، دوز را به mg/m260 کاهش دهید، اگر همچنان واکنشها ادامه یافت، دارو را متوقف کنید.
پ) سرطان پیشرفته موضعی یا متاستاتیک ریه با سلولهای بزرگ بعد از شکست رژیم درمانی با پایه پلاتین(تک درمانی).
بزرگسالان:
mg/m2 75 وریدی در عرض یکساعت هر ۳ هفته یک بار.
تنظیم دوز:
در صورت بروز نوتروپنی تبدار، میزان نوتروفیل کمتر از cells/mm3 500 برای مدت بیشتر از یک هفته، واکنشهای شدید یا تجمعی جلدی، یا دیگر واکنشهای غیر خونی درجه ۳ یا ۴ ضمن درمان، دارو را متوقف کنید تا عوارض برطرف شود.
سپس با دوز mg/m2 55 مجدداً درمان را شروع کنید.
اگر بیمار دچار نوروپاتی محیطی درجه ۳ شد، دارو را متوقف کنید.
ت) سرطان پیشرفته موضعی غیرقابل جراحی ریه با سلولهای بزرگ در بیمارانی که قبلاً سیسپلاتین دریافت نکردهاند.
بزرگسالان:
mg/m2 75 وریدی در عرض یک ساعت بلافاصله بعد از تجویز وریدیmg/m2 75 سیسپلاتین به مدت ۶۰-۳۰ دقیقه هر ۳ هفته یک بار.
تنظیم دوز:
اگرتعداد پلاکتهای بیمار کمتر از cells/mm3 25000 است یا بیمار نوتروپنی تبدار یا واکنشهای غیر خونی شدید دارد، دوز را به mg/m2 65 کاهش دهید.
اگر کاهش بیشتر دوز لازم است، دوز mg/m2 50 توصیه میشود.
ث) سرطان پروستات متاستاتیک غیر وابسته به آندروژن به همراه پردنیزون.
بزرگسالان: mg/m2 75 وریدی در عرض یک ساعت هر ۳ هفته یک بار به همراه پردنیزون ۵ میلیگرم خوراکی دو بار در روز، روزانه.
درمان با دگزامتازون
۸ میلیگرم خوراکی، ۱۲ ساعت، ۳ ساعت و یک ساعت قبل از دوستاکسول توصیه میشود.
تنظیم دوز:
در صورت بروز نوتروپنی تبدار، میزان نوتروفیل کمتر از cells/mm3 500 برای مدت بیشتر از یک هفته، واکنشهای شدید یا تجمعی جلدی، نوروسنسوری متوسط، دوز را به mg/m2 60 کاهش دهید، اگر همچنان واکنشها ادامه یافت، دارو را متوقف کنید.
ج) آدنو کارسینوم معده.
بزرگسالان:
mg/m2 75 وریدی در عرض یک ساعت بلافاصله بعد از تجویز وریدیmg/m2 75 سیس پلاتین انفوزیون یک الی سه ساعته هر دو روز اول درمان، به همراه فلواورسیل mg/m2 750 در روز انفوزیون ۲۴ ساعته به مدت ۵ روز، که بعد از اتمام سیس پلاتین، شروع شود.
درمان هر ۳ هفته یک بار تکرار شود. در مورد سیسپلاتین بیماران باید درمان ضداستفراغ، هیدارسیون کافی قبل از شروع دارو دریافت کنند.
تنظیم دوز:
در صورت بروز نوتروپنی تبدار، نوتروپنی طول کشیده یا عفونت در زمینه نوتروپنی دوز را به mg/m2 75-60 کاهش دهید.
در صورت بروز نوتروپنی مجددا دوز را به mg/m2 60-45 کاهش دهید.
در صورت بروز ترومبوسیتوپنی درجه ۴، دوز را به mg/m2 75-60 کاهش دهید.
دوره بعدی درمان را بعد از افزایش تعداد نوتروفیل به بیشتر از cells/mm3 1500 و پلاکت بیشتر از cells/mm3 100000 شروع کنید، در صورت ادامه عوارض درمان را متوقف کنید.