مقابله با یک سرطان نادر به کمک پرتو درمانی

“ﻣﺰوﺗﻠﻴﻮﻣﺎی ﺑﺪﺧﻴﻢ ﭘﻠﻮر”(MPM)، نوع نادری از سرطان است که بر بافت پوشش ریه‌ها اثر می‌گذارد. این سرطان به ندرت گسترش می‌یابد و به قسمت‌های دیگر بدن می‌رسد اما معمولا بسیار دیر تشخیص داده می‌شود؛ در نتیجه گزینه‌های درمانی بسیار محدودی برای آن وجود دارد.

“کازوهاید ساتو”(Kazuhide Sato)، سرطان‌شناس دانشگاه “ناگویا” و همکارانش، تاثیر روش “فوتوایمونوتراپی فروسرخ‌ نزدیک”(NIR-PIT) را در درمان ﻣﺰوﺗﻠﻴﻮﻣﺎ مورد بررسی قرار دادند. این روش برای درمان نوعی تومور بدخیم سر و گردن، مورد تایید “سازمان غذا و داروی آمریکا“(FDA) قرار گرفته است.

برای اینکه این روش درمانی کار کند، باید ابتدا یک ترکیب ضد سرطان تزریق شود. این ترکیب از یک پادتن ساخته شده است که ساختار خاصی را در سلول‌های سرطانی هدف قرار می‌دهد و همچنین یک ترکیب جذب کننده نور موسوم به “آی‌آر۷۰۰”(IR700) را شامل می‌شود. هنگامی که پرتو فروسرخ‌ نزدیک به بخشی از بدن که مبتلا به سرطان است می‌تابد، ترکیب مورد استفاده به لایه‌های سلول سرطانی هجوم می‌برد و به مرگ سلول منجر می‌شود.

ساتو گفت: NIR-PIT، یک روش پرتودرمانی ایمن است که می‌تواند ناحیه مورد نظر را هدف قرار دهد. آی‌آر۷۰۰ در غیاب پرتو فروسرخ نزدیک، برای بدن سمی نیست. ما باور داریم که NIR-PIT می‌تواند یک راهبرد موثر برای کنترل ﻣﺰوﺗﻠﻴﻮﻣﺎی ﺑﺪﺧﻴﻢ ﭘﻠﻮر باشد.

دانشمندان در این بررسی، به ترکیبی نیاز داشتند که سلول‌های ﻣﺰوﺗﻠﻴﻮﻣﺎی ﺑﺪﺧﻴﻢ ﭘﻠﻮر را به طور خاص هدف قرار می‌دهد. آنها توجه خود را به نوعی پادتن موسوم به “NZ-1” معطوف داشتند که بخش خاصی از یک پروتئین تراپوسته‌ای موسوم به “podoplanin” را هدف قرار می‌دهد. podoplanin معمولا در بسیاری از سلول‌های بدن انسان وجود دارد اما در سلول‌های سرطانی فراوان است.

این پژوهش نشان داد که podoplanin، به صورت گسترده در پوشش سلول‌های ﻣﺰوﺗﻠﻴﻮﻣﺎی ﺑﺪﺧﻴﻢ ﭘﻠﻮر بیان می‌شود. پژوهشگران دریافتند که NZ-1، به خوبی با آی‌آر۷۰۰ ادغام می‌شود و ترکیب آنها نیز به طور خاص به podoplanin موجود در سلول‌ها متصل می‌شود. هنگامی که سلول‌های سرطانی در آزمایشگاه با این ترکیب جدید ادغام شدند و در معرض پرتو فروسرخ نزدیک قرار گرفتند، به سرعت متورم شدند و سپس ترکیدند.

ساتو و همکارانش تاکید کردند که برای یافتن درمان مناسبی که سلول‌های سالم بدن را از بین نبرد، باید پژوهش‌های بیشتری صورت بگیرند.

این پژوهش، در مجله “Cells” به چاپ رسید.

انتهای پیام